Wat een dag...

Nou, vandaag begon dan de terugreis. We gaan er niet al te veel woorden aan vuil maken. Het uitchecken ging vlot, de rit naar Dover ging vlot, het aan boord gaan ging vlot evenals het van boord gaan. En eigenlijk ging alles vlot, totdat - je raadt het al - we in de buurt van Antwerpen kwamen. Mijn hemel, er kwam geen eind aan. 1,5 uur over 10 kilometer. We zijn bij Kruibeke maar van pure ellende van de snelweg afgegaan want het einde was nog lang niet in zicht.

Niet dat het op de andere wegen nou vlotter ging, want inmiddels zijn we zo vaak langs en door Antwerpen gekomen en afgezien van de heenrit in deze vakantie hebben we alleen maar files, files en nog eens files meegemaakt. Ze zijn maar in 2 dingen goed: claxonneren en remmen.

Maar goed, hoewel we op een gegeven moment het gevoel hadden dat we nooit meer thuis zouden komen, was het einde van Antwerpen en het begin van een redelijk lege snelweg dan toch in zicht. Conny weigerde in België een stop te houden dus we zijn in Hazeldonk bij de Mc gestopt.

En daar was de volgende verbazing. Er waren een stuk of 6 schoolbussen gestopt en mijn hemel wat hebben die blagen (kan echt geen ander net woord bedenken) daar huisgehouden zeg. De vloer en tafels waren bezaaid met patat, hele bekers drinken, verpakkingen, etc. etc. We hadden gewoon last van plaatsvervangende schaamte en hadden diep medelijden met de medewerkers die al die rotzooi weer fijn mochten opruimen. Hoe was het ook alweer in het liedje "het zal je kind maar wezen"...

Anyway, na Hazeldonk konden we lekker doorrijden naar huis. Onderweg nog wel een paar fikse regenbuien gehad, maar tegen half twaalf kwamen we dan toch eindelijk thuis aan. We hebben de auto uitgeladen en daarna niets meer gedaan. Opruimen komt morgen wel.

We hebben een hartstikke leuke vakantie gehad waar we nog best een tijdje op kunnen teren terwijl we gaan nadenken waar we de volgende keer eens naar toe zullen gaan :-) .

De laatste dag...

En dan is ineens de laatste volle vakantiedag aangebroken. Die moet natuurlijk zinvol besteed worden. Daarom hebben we besloten om eens lekker uit te slapen. Helaas dachten de haan en ganzen van de buren daar anders over. Maar niets wat een paar oordoppen niet kan oplossen. Na het ontbijt hebben we eens even gekeken wat we vandaag zouden kunnen gaan doen. Vanavond in de jacuzzi, dat staat al vast, maar dan is er nog een hele dag te besteden.

We besloten eerst eens naar Preston Garden Centre te gaan. En dat was een goede keuze. Conny vond daar haar Danceline tulpenbollen (die stonden al de hele tijd op het lijstje, maar nergens werden ze verkocht) en Cees zag daar zijn Ice cream tulpenbollen. Nog een souvenirtje gekocht voor iemand anders en een grondtest-setje voor Cees. Daarna zagen we nog een ander buiten gedeelte waar we een paar planten gescoord hebben. Een goed gekozen centrum dus. En er zat ook een restaurantje bij waar we maar eens de lunch gebruikt hebben. Cees had de - jakkes - brie en courgette soep. Was best lekker zei hij. Nou, hij liever dan ik... Brie...

Conny had 's ochtends gezien dat ze bij Leeds Castle een zogenoemd "Flower Festival" hadden waarvan vandaag de laatste dag was (maandag begonnen met de bekend Joe Swift). Op de foto's van voorgaande jaren zag het er prachtig uit, dus Conny besloot op eigen houtje dat dat een goede bestemming was. De route was weer wat bizar, maar daar zijn we inmiddels ook aan gewend. Er werd op de website geadviseerd dat het nogal druk was met deze dagen en dat je het beste voor 11:30 en na 14:00 uur naar het kasteel kon komen. Nou, dat kwam prima uit want zo rond 14:45 waren we er. En dat was net op tijd, want volgens de meegegeven folder zou de laatste toegang om 15:00 uur zijn, maar dat is herfst/winter en we weten niet of we daar nu al onder vielen. Maakt niet uit, we waren op tijd.

Er reed een heel handig pendelbusje van de kaartverkoop naar het kasteel. Dat scheelde nogal. Je moest namelijk een hele steile heuvel op, dat was lopend met de rolstoel vast niet grappig geweest. Maar nu werden we superdeluxe afgezet vlak bij het kasteel. Het pad was verder vrij vlak en geasfalteerd (behalve de loopbrug over de slotgracht wat kinderkopjes waren) en daardoor prima te belopen. Al snel zagen we de eerste bloemen. Heel kunstig gedaan. Iedere kunstenaar maakt een presentatie en deze ging over hoeden. Echt prachtig. De poort was ook versierd, maar daarvan waren de bloemen bijna uitgebloeid dus dat effect ging een beetje verloren. Maar naast het pad naar het kasteel was er een prachtige boog te zien en de ingang van het kasteel was ook helemaal versierd. En zo ging dat iedere kamer door waarbij de hoogtepunten toch wel de "Queen's bathroom" en de "Dining room" waren. Hoewel, de binnenplaats was ook prachtig en de "Drawing room" ook. Eigenlijk was alles wel heel erg mooi en vooral heel knap gemaakt. Toen we het kasteel bekeken hadden (alleen de 2e verdieping was niet toegankelijk voor rolstoelen, voor de andere verdieping was er een traplift. De 2e verdieping kun je via een dvd bekijken, maar daar hadden wij niet zo'n zin in) zijn we naar het winkeltje gegaan waar ze kerstballen verkochten! We hebben een enorm kitscherige pauw gekocht en Cees nog een ernstig kitscherige kroon en we hebben nog wat gekocht. En daarna zijn we naar de bushalte gelopen waar een eettentje stond. Ah, hotdogs... Nou, daar moet je dan wel een heel goed gebit voor hebben. Crikey wat was dat broodje hard. Goed dat we altijd trouw naar de tandarts gaan :-) . En toen we het broodje op hadden, kwam het busje er al aangereden. Het was maar een klein ritje en toen waren we alweer bij de kaartverkoop. We dachten dat het winkeltje daar dicht was maar toen Conny terug kwam van het toilet kwamen er mensen uit. Toch maar even poolshoogte nemen. En ja hoor, was nog open. Cees is nu een ridder voor zijn kastje rijker.

De terugrit verliep redelijk voorspoedig. Over het rijgedrag zullen we maar niets meer zeggen. We kwamen iets na 6 uur aan bij het huisje. Snel hebben we wat gegeten en daarna zijn we de jacuzzi ingedoken (letterlijk). Daar hebben we een tijdje heerlijk ontspannen en vliegtuigjes bekeken. Daarna hebben we nog wat Netflix gekeken. Al met al een wel bestede dag.

Morgen moeten we dan toch echt naar huis. We hebben kaarten voor de boot van 12 uur. Conny houdt de twitterberichten wel in de gaten want het waait een beetje en we lazen op internet dat KLM vluchten geschrapt had i.v.m. de storm. Dat zien we morgen dan wel. We gaan in ieder geval voor de boot van 12 uur en niet eerder. En dan nog de (vermoedelijk hele lange) rit terug naar huis.

Een wat saaie en langdradige rit vol rare jongens...

Vanochtend hebben we na het ontbijt de rest van de spullen ingepakt en ingeladen en zijn we vertrokken naar Littlebourne in Kent. Het zou een rit worden van (minimaal) 4,5 uren maar gezien de ellenlange wegwerkzaamheden en het rijgedrag van de Britten werd dat vast langer. En dat was ook zo. Mijn hemel, niet om te generaliseren, maar het zijn eh... bijzondere chauffeurs. Zou ze niet graag in Amsterdam tegenkomen. Conny grapte nog dat er vast heel veel meditatie en yoga centra moeten zijn want dat heb je wel nodig met al die rijdende stressfactoren. Veel valt er over de rit niet te vertellen. We hebben nog een stop gemaakt bij zo'n servicepunt onderweg en hebben daar geluncht. En toen zijn we weer verder gereden. We kwamen weer over de Dartford Crossing, dus we moeten vooral niet vergeten de tol te betalen (2,5 pond). Onderweg zagen we nog een tot Tardis omgebouwde station die iets met fondsenwerving deed. Zag er best grappig uit. En we zagen onderweg ook nog een man die met zijn voet uit het raam zat. En in eerste instantie dachten we dat het een passagier was (was nog gek natuurlijk) maar dat kon helemaal niet want het was een Engelse auto en hij had een stuur in zijn handen. Nogmaals: rare jongens die Britten.

Na een tijdje kwamen we in de buurt van Canterbury. We besloten eerst maar even boodschappen te doen, want we moesten toch nog brood, fruit, melk etc. kopen. En ze hadden ook een tankstation erbij. Niet zo goedkoop als laatst maar toch ook de goedkoopste die we tegengekomen waren vandaag (1.28,7). En toen naar het huisje. Nou, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Daar waar de navigatie ons naar toe stuurde, was een heel eng weggetje omhoog waarbij het leek alsof we ook nog een bocht van 90 graden moesten maken zonder een huis te raken dat daar stond. Kon niet de bedoeling zijn. Dus verder gereden. Toen stuurde de navigatie ons een weg in die helemaal niet bestond. Vinden de mensen vast niet leuk dat we het huis aan gort rijden :-) . Nou, we hebben de route wel 5x gereden en konden niets vinden. En iedere keer moesten we een weggetje in waarbij van 1 baan met geparkeerde auto's een tweebaans weg gemaakt werd. Erg krap dus. Maar we moesten toch wat dus we besloten om tocht dat enge weggetje maar in te rijden. Ow, een hek. Kan nooit kloppen. En daar kwam al een mevrouw naar buiten lopen die vroeg of wij een "cabin" zochten. Ja, dat klopt. Nou dat is hier achter, de navigatie stuurt vaak mensen verkeerd. Ik teken wel even een plattegrondje. Nou, dat had ze inderdaad vaker gedaan :-) . Zag er vrij gelikt uit. En met de plattegrond stevig in de handjes gingen we op weg. O, daar! Dat pad hadden we inderdaad niet gezien. Het is een heel smal hobbelig pad (dat stond ook in de reviews van Airbnb) maar we hebben erger gehad (denk Thornhill in Zuid Afrika). Eenmaal aangekomen bij het huisje bleek dat de sleutel in de deur zat en we konden gewoon naar binnen. Een tijdje later kwam de eigenaresse nog die het e.e.a. uitlegde en ook hoe de - jawel - jacuzzi werkte! Want dat zit ook bij het huisje. En na het avondeten zijn we dus ook gelijk de jacuzzi ingedoken (bijna letterlijk) om daar heerlijk te genieten en naar de sterren te kijken. Heerlijk!

Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. We zien wel. We zagen in ieder geval dat we op tijd uit Schotland en Wales vertrokken zijn met windstoten van 100 kilometer per uur.

Een wisselvallige dag

De titel zegt het al, het is een wisselvallige dag. Niet alleen qua weer, maar ook qua ervaring. Maar bij het begin beginnen. Vandaag is Conny jarig! En dat werd om klokslag 0:00:01 gevierd met felicitaties en een cadeautje. En toen zijn we naar bed gegaan om vervolgens rond een uur 9 op te staan want vandaag zouden we met een boot over het aquaduct varen. Het was een ritje van ongeveer een half uur, maar we wilden niet te laat zijn, moesten de auto nog parkeren, etc. etc. Daarom toch maar rond een uur of half 11 de deur uit gegaan. En gezien de wegwerkzaamheden niet onverstandig. Ongeveer 11:15 reden we Llangollen in en is Cees afgezet bij de werf. De auto parkeren was ook nog een dingetje... Natuurlijk had Conny onvoldoende kleingeld bij zich en natuurlijk kon je alleen met muntgeld betalen (waar maak je dat nou nog mee). Je kon ook een drankje nemen in de kroeg, dan kreeg je een vrijkaartje. Maar ja, dan moet de kroeg niet verbouwd worden en daardoor dicht zijn. Op de gok is Conny naar een wat ouder stel gelopen dat net weg zou gaan om te vragen of die misschien 5 pond briefgeld konden wisselen voor kleingeld. En dat hadden ze! Hartstikke fijn, nu konden we mooi een kaartje voor de hele dag kopen. Maakte qua kosten namelijk niet veel uit met 2 uren. Het was of een half uur, of 2 uren of de hele dag. Keuze snel gemaakt.

En Conny snel naar de werf. Maar das een heuvel op. Een hele steile. Sodeju, hijgend als een paard kwam ze bovenaan om vervolgens iedereen prinsheerlijk op het terras bij het kanaal te zien zitten. Phoe! En terwijl we daar zaten, zagen we verschillende borden met eten voorbij komen die naar de boot gebracht werden. Daar moest Conny toch eens het hare van weten. Kan natuurlijk ook voor een reisgezelschap zijn ofzo. Maar nee, je kon een lunch bestellen voor aan boord. Djeez, had dat dan eerder gezegd (bijvoorbeeld tijdens de ettelijke mailwisselingen, gisteren bij het kopen van het kaartje, op de website, maar nee, niets van dat al). De keuze was snel gemaakt en de lunch was geregeld. Nog even snel een souvenirtje gekocht en toen naar de boot. Het inschepen ging vrij georganiseerd. Je naam werd opgeroepen en dan mocht je aan boord. Het waren superkrappe plekken (maar het is dan ook een narrow boat, de naam zegt het al).

Zo rond 12:15 vertrokken we voor een tocht over het kanaal. De zon scheen en er was onderweg in het begin van alles te zien. Hoe smal het kanaal was, het voorzichtig langs elkaar varen van twee boten of dat ze juist op elkaar moesten wachten. Maar eerlijk gezegd, of je nu de ene kade ziet of de andere, dat maakt niets uit. En na zo'n 5 boten hadden we dat ook wel een beetje gezien. Maar, het mooiste moest natuurlijk nog komen, het aquaduct. We moesten even wachten want er kan natuurlijk maar 1 boot tegelijkertijd over het aquaduct maar toen mochten wij. En waar de hele dag de zon geschenen had, begon het nu te regenen! Ja, dat werden prutfoto's en opnames natuurlijk. Niet alleen vanwege de regen, maar ook vanwege de duveltjes-uit-de-doosjes die voortdurend omhoog schoten en naar voren renden als je net een foto probeerde te maken. Na het aquaduct waren we ook al bij het eindpunt en werden we weer uitgescheept (of afgescheept, dat is ons nog niet helemaal duidelijk) en werden we in een touringcar gepropt. Ook fijn, het gangpad in de touringcar was nog krapper dan op de boot en je moest dus bijna klauterend over de stoelen naar een vrije plek. En met een ritje van 10 minuten waren we weer in Llangollen waar we voor een restaurant en souvenirwinkel werden afgezet (cross sell?). Al met al hebben we wat gemengde gevoelens over deze excursie en vonden we de paardenboot van vorig jaar (zelfde werf) veel leuker.

Maar niet lang getreurd want he, daar verkopen ze ijs! De zon was inmiddels weer volop gaan schijnen (of course...) dus het was wel tijd voor een ijsje. Toen Conny de ijsjes ging halen, zag ze het al snel... Er werd ook fudge verkocht. Hmmm, tja, het is nu eenmaal haar verjaardag, dus dat kon ze niet laten liggen. Met een doos vol fudge en met ijsjes op naar het bankje in de zon. Na de ijsjes hebben we nog even geld gepind en is Conny de auto gaan halen. Het dorpje zelf stelt niet heel veel voor. Het drijft natuurlijk op toeristen en daar is niets mis mee. Maar wij hadden het al wel gezien.

Op de terugweg kwamen we nog langs een Wyevale tuincentrum en omdat we daar goede ervaringen hadden met het kopen van onkruidverdelger, hebben we even een tussenstop gemaakt. En ja hoor, ook dit keer was de onkruidverdelger in de aanbieding. En Cees heeft toch maar een zakje tomatenzaad gekocht (hoeveel tomatenzaad kun je hebben in je leven?). We hebben nog wat gedronken in het restaurant en zijn toen weer verder gereden naar het huisje. Hoewel, het was inmiddels etenstijd en Conny had een Indiaas restaurant gezien dat er van buiten dan misschien niet zo aantrekkelijk uitziet, maar de menukaart des te meer! We besloten daarom de verjaardag van Conny af te sluiten met een maaltijd in The Palace. En dat was zeker geen verkeerde keuze! Tjonge, dat was helemaal prima. Zowel het eten, maar ook de service. De jongen die ons hielp deed alles wat hij maar kon om het je naar de zin te maken. Met goede adviezen, regelmatig kijken of alles nog goed was tot en met de vochtige doekjes na de maaltijd. Was helemaal goed. Of we hun een plezier wilden doen en een review wilden plaatsen op Tripadvisor. Tuurlijk, geen probleem!

En toen terug naar het huisje. Dat was nog maar een piepklein stukje. Conny heeft nog even een taartje naar de eigenaar van de Airbnb gebracht ter gelegenheid van haar verjaardag. En verder hebben we vooral uitgebuikt en alvast wat spullen ingepakt want morgen reizen we weer verder door Engeland naar Kent.

Het plan wordt toch weer gewijzigd

We hadden vandaag geen echte voorbedachte plannen maar uiteindelijk waren we van plan om naar het Noorden van Wales te gaan. We zouden eerst naar Snowdonia maar daar regende het en we hadden geen zin om in de regen te rijden en lopen. Dus wij na het ontbijt richting Rhyl, Llandudno, Conwy etc. Je kon onderweg wel merken dat het maandag was. Overal wegwerkzaamheden en ook eentje met een hele lange file. Zucht! Nou ja, stug doorploeteren maar. De eerste stop zou het Seven Oaks Garden Center in Ruthin zijn. Maar daar zien we onderweg ineens een bord dat verwijst naar het Pontcysyllte aquaduct. He, das ook wel leuk natuurlijk! Nu konden we niet zo 1, 2, 3 keren, maar na de ettelijke kilometers zijn we dan toch omgekeerd en teruggereden naar het bord. En zoals bij alles hier, er was 1 bord en daarna moet je het zelf maar uitzoeken. We kennen onze pappenheimers en we zijn dan ook stug de weg blijven volgen en ja hoor, na ongeveer een kilometer of wat was daar eindelijk weer een bord. Uiteindelijk kwamen we bij de parkeerplaatsen voor gehandicapten.

Het leek Conny verstandig om eerst even poolshoogte te nemen voordat we allerlei stunts gingen uithalen met de rolstoel. De weg werd goedgekeurd en daar gingen we dan. Langs het kanaal en daarna over een wiebelig bruggetje. En waar wij verwachtten dat we uitzicht hadden op het aquaduct, konden we over het aquaduct heen lopen. Omdat het een nogal smal voetpad is pal naast het kanaal, hebben we het de tegenliggers niet te moeilijk gemaakt en zijn we bij het begin van het aquaduct gebleven en hebben we daar alles bekeken, gefilmd en gefotografeerd. Maar wat een bouwwerk zeg. 38 meter boven de grond en precies genoeg ruimte om met zogenoemde "narrow boats" over het kanaal te kunnen varen. Uiteraad kan er maar 1 boot tegelijkertijd varen. Nadat we alles bekeken hadden, zijn we weer teruggelopen en hebben we een stop gehouden bij het visitor center. Daar wordt het een en ander uitgelegd over het aquaduct en ze hadden ook de nodige leuke souvenirs. Dus de pepermuntjes en de koelkastmagneten zijn weer binnen. We hebben ook nog een welkomsbordje van leisteen gekocht (met daarop "Croeso"). Dat leisteen zie je in deze omgeving heel erg veel. Er schijnt ook nog een museum over te zijn, maar daar zijn we nog niet geweest.

Na de inkopen zouden we richting Ruthin rijden, ware het niet dat Conny trek had (het was inmiddels half 2) en we langs "The Chapel" kwamen waar een tearoom in gevestigd is. Dat zag er wel heel uitnodigend uit en we besloten dan ook om daar maar eens te lunchen. Was helemaal prima. De zoete aardappelsoep met brood was lekker en de tonijnsandwiches ook. We waren weer flesjes water vergeten mee te nemen, die hebben we daar ook maar gelijk gekocht. En toen daadwerkelijk op weg naar Ruthin.

He, Horseshoe falls. Klinkt ook leuk. En daarom maar eerst die afslag genomen. Je komt dan uit bij een parkeerplaats. En ook hier leek polshoogte nemen verstandig. Op zich best een mooi uitzicht en best een grappig watertje. Maar wie een denderende waterval verwacht, komt bedrogen uit. Het is meer de vorm die hem bijzonder maakt dan de hoeveelheid en hoogte van het water. Cees is daarom in de auto gebleven en later zijn we er nog (meerdere keren) langs gereden en heeft Cees hem prima kunnen bekijken. Daarna zijn we nog even naar Llangollen gereden om alvast de kaartjes te reserveren voor de narrow boat over het kanaal en het aquaduct. Dat waren we al van plan en we zouden de kaarten online bestellen, maar we waren nu toch in de buurt. Konden we gelijk even kijken waar we de auto konden parkeren. Vorig jaar konden we die op het parkeerterrein bij de school parkeren, maar toen was het een weekend. Dat kan morgen natuurlijk niet. Maar op 5 minuten lopen is er een groot parkeerterrein. Weten we dat ook weer. En er waren nog kaartjes genoeg, dus dat was ook geen probleem.

En nu dan echt op weg naar Ruthin. Het was nog een half uurtje rijden en zo rond kwart voor 4 kwamen we dan eindelijk aan bij het tuincentrum. Nou ja, centrum. Zeg maar gerust centrumpje. Dat leek op de foto's op internet een heel stuk groter... Na even rondgelopen te hebben (en een deel van het centrum vermeden te hebben vanwege een watersproeier) besloten we dan maar wat te drinken te nemen in het bijbehorende restaurant. Het was inmiddels 10 voor 4. Bleek dat het restaurant om 4 uur sloot, maar dat was geen probleem, want we konden gerust het drinken met taart opeten. We moesten vooral niet ongerust worden als we hun weg zagen gaan, want wij mochten gewoon lekker rustig blijven zitten, het tuincentrum sloot pas om 5 uur. Eh, oke. Dus wij zijn maar braaf gaan zitten, hebben ons drinken gedronken en onze koffietaart gegeten en inderdaad; onder uitgebreid gedag zeggen en zwaaien vertrokken om 4 uur de medewerkers van het restaurant. Het licht bleef overigens aan :-) . Nou ja, dat is ons nog nooit eerder gebeurd, dat het personeel eerder een restaurant verlaat dan wij :-) . Na een sanitaire stop hebben we alleen nog het zakje zaad van Conny afgerekend en zijn we weer richting Llanfechain vertrokken. Onderweg was er nog een boem=ho wat de nodige vertraging opleverde. En daarna stond er verderop nog een file. Waardoor weten we niet, maar we waren er eigenlijk wel klaar mee en hebben dan ook een afslag genomen en zijn via de B-wegen (en B staat hier vermoedelijk voor "Smalle Boerenweg tussen weilanden"). Zo rond 17:30 kwamen we aan bij het huisje en we hebben het avondeten inmiddels achter de kiezen.

Morgen is een bijzondere dag (die Cees per ongeluk een beetje vergeten was). Conny is dan jarig en we gaan morgen dus - als het goed is - met een "narrow boat" mee over het aquaduct.

Hoera, de plant(en) die we zochten!

Vandaag was het zondag, we hadden geen reserveringen staan en daarom konden we heerlijk uitrusten. We hebben vanochtend dan ook heel rustig aan gedaan en zijn rond het middaguur pas op pad gegaan. Eerst nog wat we vergeten waren te vermelden en dat is dat we vanuit het raam voor een prachtig uitzicht hebben op de omgeving en vanuit het raam achter uitzicht op 2 koeien, een paard, wat schapen en een zevental kippen (gelukkig geen haan). Er is 1 hele luie koe die niets anders doet dan liggen en 1 obesitas koe die niets anders doet dan eten. Of ze wisselen elkaar af zonder dat wij het zien, dat kan natuurlijk ook.

Maar rond het middaguur zijn we dus naar Shrewsbury vertrokken. We moesten nog geld pinnen, boodschappen doen, tanken en we wilden nog even naar een tuincentrum. Dus werd het Lloyds bank, Morrison (boodschappen + tanken), Dobbies en Derwen. We reden in 1x naar de bank toe, en die had ook nog een pinautomaat buiten wat handig was aangezien hij op zondag natuurlijk niet open is. Morrison bleek vlak om de hoek te zitten. Daar hebben we de nodige boodschappen gehaald. Nog getwijfeld of we dat appelboompje van 5 pond nog zouden kopen. Natuurlijk niet gedaan en natuurlijk nu spijt. Ze verjaardagstaart van Conny is ook al binnen (koffie/walnoot) en wat versnaperingen voor vanavond. Er was bij de supermarkt ook nog een tankstation en dat was supergoedkoop. Het goedkoopste dat we tot nu toe gezien hebben, met 1.24,7 per liter! Jammer dat de tank niet helemaal bijna leeg was :-) .

Na het tanken zijn we naar Dobbies gereden. Daar was het nog best wel druk. In ieder geval op het parkeerterrein. Cees was alvast de auto uitgegaan en we zochten nog naar een plaatsje, toen we uit onze ooghoeken een mevrouw richting invalideparkeerplaatsen zagen lopen die zou vertrekken. Snel een rondje gereden en netjes gewacht. Cees was ondertussen als een razende in zijn rolstoel naar de parkeerplaats gereden ("ja, ik was er mooi voor gaan staan, ze hadden me omver moeten rijden" :-) ). Auto geparkeerd en op naar binnen. Als eerste maar naar de siergrassen gegaan en ja hoor, ook bij deze hadden ze het gras van Conny. Die is in the pocket! En toen zijn we nog even gaan kijken voor andere plantjes, maar daar zagen we niet zoveel. Ook bij de zaden zagen we niet zo heel veel van onze gading, maar Conny heeft wel een nieuw paar handschoenen gekocht die hopelijk langer meegaan bij het onkruid wieden tussen de tegels. In het restaurant hebben we nog wat gegeten (Cees uiteraard de soep; champignonensoep dit keer maar volgens Cees had hij het ook geloofd als we hadden gezegd dat het pompoensoep was. Maar wel lekker zei 'ie).

Na Dobbies zijn we naar Derwen Garden Center geweest. Dat ligt niet heel erg ver van de accommodatie af en het leek dat ze wel een aardig groot assortiment hadden. En dat bleek ook zo te zijn. Conny was nog op zoek naar plantjes die maximaal 45 centimeter hoog werden en we zijn goed geslaagd. Ook hier zat een restaurantje bij en omdat Cees het vandaag over pompoensoep had, kreeg hij een heerlijk kopje... Pompoensoep! Gniffel. We hebben nog even bij de bollen gekeken en ook hier zaten wel wat interessante exemplaren bij, maar aangezien we voor de vakantie al bollen online hebben besteld, moeten we eerst maar even kijken wat we daarmee doen. Daarnaast kunnen we altijd de komende dagen even terug naar het tuincentrum (en Conny sluit niet uit dat dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren).

Na het tuincentrum zijn we richting huisje gereden. Nu is het laatste stuk van de weg naar het huisje toe een hele smalle 1-baans weg. Zo eentje waarvan je hoopt dat je geen tegenliggers tegenkomt. En als ze nou slim waren, dan maakten ze er eenrichtingsverkeer van. Maar dat doen ze dan weer niet. Nu is de ene kant op relatief kort en de kans dat je een tegenligger tegenkomt klein(er). En laten we nu vandaag net van de andere kant komen. De navigatie had weer eens de toeristische route uitgekozen en waarvan wij dachten dat het de weg naar het huisje was, bleek dat gewoon zo'n tussendoorweg te zijn. Geloof dat we wel een stuk of 3 eekhoorns voor de auto hebben gehad (niet 1 geraakt trouwens). En die weg die was me toch lang... Sodeju, er kwam geen eind aan. En toen moesten we de toegangsweg naar de accommodatie nog. We hebben dan ook besloten dat we die kant niet meer oprijden... Veiligheidshalve :-) .

Morgen gaan we waarschijnlijk naar Snowdonia. Of ergens anders naar toe. We zien nog wel.

We zijn er bijna

Vanochtend zijn we om 8 uur opgestaan om ons klaar te maken, spullen te pakken, broodje te eten en op weg te gaan richting Llanfechain in Wales. Er was een toegangsweg naar de snelweg afgereden dus we moesten een klein stukje om rijden. Maar al snel reden we op de M6 richting Zuid. En we raken er maar niet aan gewend aan hoe die Engelsen rijden. Niet zozeer het links rijden, maar ze halen echt tergend langzaam in. De vrachtwagens halen sneller in dan de personenauto's. En ze halen van die rare stunts uit. Je inhalen om vervolgens dwars voor je langs naar de uitvoegstrook te rijden terwijl er achter je meer dan genoeg ruimte is. Boven op de rem staan om iemand vanuit de invoegstrook te laten invoegen zodat alles wat daarachter zit ook het anker moet uitgooien. We zullen maar zeggen: Rare jongens die....

Toen we ongeveer halverwege waren, zijn we bij zo'n servicepunt gestopt en hebben we bij Burger King maar even geluncht. We zouden nog even naar M&S wat fruit halen enzo, maar aangezien je dan via een loopbrug naar de andere kan van de snelweg moest lopen, hebben we dat maar even overgeslagen. Er was nog een knakker die in paniek raakte toen Conny achteruit de parkeerplaats af reed en die begon op haar auto te bonken (terwijl we parkeersensoren hebben dus er kan eigenlijk niets mis gaan en we nog een heel stuk van zijn auto af waren, maar ja, buitenlands kenteken he? Dus die kan per definitie niet autorijden. Och jee, en dan ook nog een vrouw, dat moet een gevalletje "vrouw achter het stuur, bloed aan de muur zijn"). Conny heeft nog even overwogen om uit te stappen maar aangezien er niets is wat die man had kunnen zeggen waardoor Conny minder pissig zou worden, is ze maar grommend het parkeerterrein afgereden #$%#$[lelijk woord]#$%#$%.

Toen we de afslag Wrexham namen, zagen we dat er ook een tuincentrum was. Omdat we toch nog niet konden inchecken vonden we het een goed idee om daar maar eens rond te kijken. Was best een groot tuincentrum (Grosvenor) met vooral heel veel bijproducten in de vorm van kaarsen, eten, snuisterijtjes etc. Maar met de nodige zakjes zaad en nog wat aanverwante artikelen zijn we richting restaurant getogen voor wat fris drinken. En toen waren we ook nog zo dom om de cappuccino taart en een stuk quiche te nemen. Zo, hebben we ons daar op verkeken... Dat was een hele hap. Laat dat avondeten straks maar zitten :-) .

Nadat we alles bekeken hadden, zijn we naar de kassa gelopen, hebben we - uiteraard - afgerekend en zijn we verder gereden richting het huisje. Ook daar hadden we ons op verkeken want we dachten in het tuincentrum dat we nog minstens een uur moesten rijden. En dan rekening houdende met wegwerkzaamheden en files maakte dat we doorgegeven hadden dat we er rond 5 uur zouden zijn. Maar nog voor half 5 reden we de straat al in. Het was nog even zoeken welk huisje het was, maar Conny herkende de naam aan de al doorgegeven login van de wifi. Aangebeld, excuses aangeboden dat we zo vroeg waren, maar dat was geen probleem, ze waren klaar voor ons. Nou, prima. We hebben nog even een rondleiding gehad door het huisje met de nodige uitleg en daarna hebben we de auto leeggehaald. En omdat het best lekker weer was, hebben we nog even buiten gezeten. Met kippetjes in het weiland ernaast (hopelijk is er geen haan) en de vogeltjes in de bomen. Heerlijk rustig.

En inmiddels zitten we op de bank lekker te genieten. We weten nog niet wat we morgen gaan doen, dat laten we ook een beetje afhangen van het weer.

En we zijn weer op weg

Omdat we besloten hadden om een dag eerder weer naar het Zuiden te vertrekken zodat we de lange rit in twee kortere ritten konden knippen, was vandaag de dag om de spullen in te pakken. En wat slepen we toch altijd veel mee. Gelukkig konden we lekker rustig aan doen omdat we pas zaterdag voor 10 uur uit het huisje moesten vertrekken. We zijn dan ook niet al te vroeg opgestaan (iets van 9 uur) en zo tegen 11 uur zijn we vertrokken. We hebben eerst nog een stop gemaakt bij de buurtsuper om gemberkoekjes te kopen (lekker!) en daarna zijn we richting Creetown gereden.

We reden weg met zon en dat is de hele ochtend zo gebleven. Maar 's middags begon het behoorlijk te betrekken en op een gegeven moment kregen we flinke bak regen over ons heen. Nu hebben we tot nu toe over het weer totaal niets te klagen. We hebben elke dag zon gehad en het heeft een enkele keer 's avonds geregend, maar toen zaten we toch binnen. En nu zitten we in de auto en kan het ons nog steeds niets schelen. Hoewel... Blijkt dat - in tegenstelling tot Nederland - hier op sommige plekken het water gewoon op de weg blijft staan, waardoor je door aardig diepe plassen rijdt. We hebben daarom maar even rustig aan gedaan aangezien we toch de hele dag de tijd hadden. We zagen ook nog een fiets evenement onderweg. Ach die arme... We zagen ze in de Cairngorm Mountains fietsen (en dat zijn stevige heuvels op) en we vermoeden dat daar het eindpunt lag, want ze zagen er niet heel fit als een hoentje uit. En toen we inmiddels bij Perth waren, zagen we nog steeds fietsers die er iets minder vermoeid uitzagen maar wel de indruk wekten dat ze er al een stuk op hadden zitten. We hebben nog gezocht op internet maar tot nu toe niets kunnen vinden welk evenement het was. In ieder geval petje af want het is niet de makkelijkste route die ze rijden.

Onderweg hebben we nog een stop gehouden omdat we toch moesten tanken en Conny had de laatste 2 hotdogs gekocht voor lunch. En daarna zijn we doorgereden. Nadeel is dat je veel over die smalle tweebaans slingerweggetjes rijdt en dat rijdt niet heel erg door. Maar iets na 5 uur kwamen we aan bij de accommodatie. Een basic maar prima kamer met alles wat je nodig hebt en vooral een hele goede wifi verbinding. En de dame van het hotel was hartstikke aardig. Ze had via Google translate (tenminste, dat vermoeden we gezien de zinsopbouw) de welkomsbrief in het Nederlands vertaald wat natuurlijk hartstikke lief is.

Nadat we hadden ingecheckt zijn we op advies van Jenny van het hotel naar The Laird's Inn gereden voor het avondeten. En dat was een prima keuze. Niet te duur en goede maaltijden. De groentesoep en zalm met garnalen waren prima en de sirloin steak en lasagne waren ook lekker. Dus helemaal tevreden zijn we na het eten weer terug gegaan naar het hotel waar we dankzij de wifi verbinding de nodige Nederlandse programma's hebben kunnen terugkijken (Ollolai, Ik vertrek, Rijdende Rechter). KPN werkt nog steeds niet mee, maar dat mag de pret niet drukken. NPO, BVN en Netflix werken prima tot nu toe.

Morgen rijden we verder naar Wales waar we in een Airbnb zullen verblijven. We zijn heel benieuwd!