Vanochtend zijn we om 6 uur opgestaan want de chauffeur zou ons om 7 uur ophalen. De avond ervoor hadden we al een broodje gehaald omdat je in het hotel pas vanaf 7 uur kunt ontbijten en we dat natuurlijk niet haalden. De chauffeur was er stipt op tijd. Vorig jaar zijn we met Joe naar de Chinese muur geweest, maar omdat de dumpling kookworkshop alleen op vrijdag gegeven wordt, hebben we de trip naar de Chinese muur van de vrijdag naar de zaterdag moeten verplaatsen. En op zaterdag kon Joe niet. Maar niet getreurd (hoewel...), hij heeft een collega gestuurd, genaamd Henry (grappig al die aangenomen westerse namen, in ieder geval een stuk makkelijker uit te spreken).

Het was rustig onderweg. Hoewel Mutianyu in de buurt van Beijing ligt, is dichtbij een relatief begrip aangezien het toch zo'n 1,5 uur rijden is. En dat is toch van Leeuwarden naar Utrecht. Maar de rit verliep voorspoedig. In tegenstelling tot de weermensen in Nederland kunnen ze in China blijkbaar het weer wel goed voorspellen, want het regende inderdaad. In het hotel hebben we paraplu's geleend en die waren ook wel nodig. Vorig jaar heeft Joe ons zover mogelijk naar boven gebracht zodat Cees zo min mogelijk hoefde te lopen. Henry dacht daar anders over en bracht ons gewoon naar de parkeerplaats. En vanaf daar moesten we lopen. We gaven nog aan dat Joe vorig jaar wat met (ons) geld geschoven had om verder naar boven te mogen rijden, maar Henry verstond ineens geen Engels meer. Het was een behoorlijke klim en best steil. Omdat we vorig jaar met de stoeltjeslift naar toren 6 waren gegaan, leek het nu een goed idee om met de gondels naar toren 14 te gaan. Achteraf onzin natuurlijk, want het was zo bewolkt dat je noch vanaf toren 6, noch vanaf toren 14 enig uitzicht had. We gaan er dan ook maar niet teveel woorden aan vuil maken, want eigenlijk was het prut. Het is en blijft natuurlijk fantastisch dat je op de Chinese muur loopt en ja, het levert wat mystieke foto's op van een muur in nevelen gehuld, maar al met al hebben we wel erg veel moeite moeten doen voor wel erg weinig muur. Wat wel weer leuk is, is dat ze bij toren 14 doeken hebben opgehangen waar je je naam op mag schrijven.
Waarschijnlijk om te voorkomen dat de hele muur onder gekliederd wordt (ja, die mensen zijn er...) dus we zijn nu legaal vereeuwigd op de Chinese muur! Totdat de doeken vervangen worden...

Henry had ook nog een kleine voorwaarde (jawel). Hij kon ons op de eerder genoemde parkeerplaats afzetten, maar dan moesten we wel wat nemen bij Subway. Ja, ja. Nou, de discussie zou langer duren, dus we hebben twee flesjes water gekocht. We hebben er uiteindelijk nog best lang over gedaan en applaus voor Cees die zich echt superkranig heeft geweerd vandaag! Op de terugrit had hij de pijp dan ook behoorlijk leeg en zakte even weg. Dat was natuurlijk niet verontrustend. Wat wel verontrustend was, was dat Conny zag dat ook Henry even een oogje toe kneep. Ho, ho, dat is niet de bedoeling! Daarom is Conny maar tegen hem aan gaan kletsen om hem wakker te houden. Zou hij nog een weg inslaan op een manier die niet kon. Maar we zijn levend en wel gearriveerd bij het hotel.

Daar hebben we nog wat geluncht. Dat was ook weer wat. We wilden graag allebei een broodje hamburger hebben, maar helaas, hij had nog maar 1 hamburger. Oke, nou doe Cees dan maar de beef curry en Conny die ene hamburger (er is in China vaak geen onderscheid tussen lunch- en dinergerechten). Zien we ineens een meisje van het hotel op een hol en een draf wegrennen door de hutong en weer terug komen rennen met een wit bakje in haar handen. Komt de jongen van het restaurant weer bij ons met de mededeling dat hij bij nader inzien toch 2 hamburgers had. Oke, doe ons allebei dan maar de hamburger. Ja, we wilden hem ook niet teleurstellen :-) . Was natuurlijk hartstikke aardig van hem maar wel erg grappig.... Geeft een hele nieuwe dimensie aan 'klantgerichtheid'. Waar ze in Nederland sowieso nog wat over kunnen leren van China, maar dat terzijde. Daarna alvast maar begonnen met het voorbereiden van de koffer voor morgen. We hadden hele handige opvouwbare koffertjes gekocht waarvan 1 zo'n ouderwetse geruite bij de Kringloop en 1 een trekkoffertje bij Ikea. De keuze viel op het trekkoffertje. Dat bleek me later toch een superkoop geweest te zijn! Nu konden we de grote koffers achterlaten in het hotel en alleen met een trekkoffertje en een rugzak reizen. En we hebben even geld gepind voor Pingyao want daar schijnen geen geldautomaten te zijn (tenminste, het verhaal op internet gaat dat er in de oude stad geen (geschikte) pinautomaten zijn).

Morgen gaan we met de HSL naar Pingyao. We hebben geregeld dat we om 06:15 opgehaald worden door een chauffeur die ons naar het station brengt. Om nou het risico te nemen dat we geen taxi kunnen vinden, dat leek ons niet zo'n goed idee. Kost iets meer maar hopelijk ook met meer comfort. De trein vertrekt om 07:52, het zal ons benieuwen hoe dat gaat.

's Avonds hadden we geen zin om weer naar buiten te moeten. Conny's schoenen waren bovendien ook nog niet droog. Daarom hebben we in het hotel wat gegeten. Dat zijn westerse maaltijden, maar de beef curry (Cees) en de spaghetti bolognese (Conny) smaakte prima. En nu wat relaxen voor een nieuwe dag morgen met een heerlijke nashipeer die we gisteren gekocht hebben bij een winkeltje in de hutong. Schillen zou nog een uitdaging worden, maar met veel gebarentaal (nee geen bezem, nee geen spatel, nee geen hakmes, ja dat zakmes graag) is het Conny gelukt om een inklapbaar mesje te bemachtigen bij een 'Auke Rauwerda winkeltje' in de hutong. Werkt als een trein!