Vandaag gingen we naar Chepstow waar vandaag paardenraces gehouden werden. Het is even een stukje rijden (2 uur enkele reis, wat bezielt ons?) maar hopelijk hebben we dan ook wat. We hadden vooraf al een hospitality package gereserveerd. In ons geval was dat een Afternoon tea. Dan heb je - de naam zegt het al - een afternoon tea, een tafel die de hele dag van jou is, een racedag programma en entree. Vooral die tafel was erg makkelijk. Je weet vooraf namelijk niet wat voor weer het wordt en als het regent, dan zit je in ieder geval droog. Op weg naar Chepstow kwamen we nog over een tolbrug. Forse tol: 6,70 pond! En gek genoeg betaal je alleen tol als je naar Chepstow gaat, niet als je er vandaan komt.

Eenmaal aangekomen bij de racebaan de auto geparkeerd en op naar de ingang. Cees is maar gelijk in de rolstoel gaan zitten omdat we niet wisten of het ver lopen was (ook binnen). Achteraf bleek dat mee te vallen, maar nu wash het helemaal makkelijk. Bij de ingang wilde men toch wel graag onze tassen even nakijken. En laat Conny nu haar Leatherman bij zich hebben. En nee, niet voor het zakmesje, maar wel voor de schroevendraaier die daarin zat om de rolstoel eventueel te repareren. Nou, die mocht niet naar binnen. Die hebben we daarom netjes achtergelaten bij de receptie en weer opgehaald toen we weg gingen. Het was niet superdruk, maar er waren zat mensen. Het restaurant zat in ieder geval vol. Er was ook een groep van mannen en vrouwen, aan twee grote tafels. De mannen zaten bij elkaar en de vrouwen ook. En die vrouwen maakten me toch een partij lawaai! Die konden niet gewoon met elkaar praten, er moest perse geschreeuwd en gegild worden. Nou ja, laten we het zo zeggen: ze bevestigden het beeld dat we al hadden van Engelsen... Er zullen vast andere Engelse mensen rondlopen. Die zijn wij alleen nog niet tegen gekomen. Iedereen houdt trouwens wel heel aardig de deuren voor ons open. Dat moet ook gezegd worden.

Eenmaal aan het tafeltje kwam er een man in het restaurant die wat vertelde over de races en de paarden. We hebben het maar even voor kennisgeving aangenomen. En toen zijn we onder het genot van een frisje het race programmaboekje maar even gaan doornemen. We besloten al snel dat we niet ieder voor zich zouden wedden, maar samen. We begonnen met de eerste race waarbij we besloten dat "Fusion Central" - volgens het boekje de kanshebber voor ons als "winnaar" (win) gold en "Frolic" als 1,2 of 3 (place). Bij win geef je aan wie jij denkt dat gaat winnen. Bij place geef je aan welk paard op 1e, 2e of 3e plaats zal eindigen (1 van die plaatsen dus). Bij place krijg je minder uitgekeerd, maar je winkans is wel groter. Dus Conny naar de "Totepool" om in te zetten. En ruig dat we waren... 2 pond per paard :-) . Ja, je moet klein beginnen :-) . En laat Frolic nu toch bij de 1e 3 zitten. Dat was maar liefst 2,80 pond! Hihi. Oja, dat drinken was ook nog een dingetje. Je kon ook een "rekening" openen en dan werden de uitgaven van die dag op de rekening gezet en kon je die in 1x betalen. Maar dan nemen ze je credit card in die daar in een kluis gaat. Het risico dat we op 1 of andere manier de credit card zouden vergeten, was ons wat te groot. We hebben dus keurig direct contact betaald. Je zou een checklist moeten hebben als je naar huis gaat: Leatherman ophalen bij receptie. Credit card ophalen in restaurant. Nee, dat doen we maar even niet :-) .

Bij de tweede race gokten we 2x place op "Cherished" en "Natheer". Geen prijs. De derde race 2x place op "Diamond Dougal" en "Motown Mick". Daar zat geen wetenschap achter, het alitereerde zo lekker :-) . En jawel, "Motown Mick" won de race. Dat was 5,20 pond gewonnen! De vierde race kozen we 3x place voor "Another Boy", "Salt Whistle Bay" en "Plant Pot Power". Die laatste omdat we tuinieren leuk vinden. En "Salt Whistle Bay" werd 3e, dus ook prijs. Maar liefst 3,40 pond :-) . De laatste race besloten we een deel boven bij de Totepool in te zetten en Conny wilde graag ook bij de bookmakers buiten een gokje wagen. Gewoon voor de leuk. Dus boven ingezet op place voor "Outcrop" en "Pacofihla". En buiten bij de bookmakers hebben we het risico gespreid met place op "London Grammer" (die vlak voor de race de jockey afwierp, die maakte een lelijke smak), "Sam the Rebel" en "Performance Art". De kans dat die andere 2 wonnen was erg klein. En "Outcrop" werd 1e en "Pacofilha" 2e. En dat was 4,40 pond. We hebben dus 28 pond uitgegeven om 15,80 pond te winnen :-) . Nou, financieel rijk zullen we er niet van worden, maar het was wel een geweldig leuke ervaring. Hoe dichter de paarden bij de finish kwamen, hoe harder ze aangemoedigd werden door de mensen. Echt super leuk om mee te maken. En toegegeven: het is hartstikke leuk om in te zetten en dan ook wat te winnen. Het is nu niet zo dat we opgenomen moeten worden in de Jelinik kliniek, maar we waren wel enthousiast :-) .

En dan hadden we natuurlijk nog de afternoon tea. Na de tweede race vonden we het wel tijd voor de afternoon tea. Er werd een soort mini-room divider gebracht waarin allerlei lekkere dingen zaten van sandwiches, brownies, tot kleine mini taartjes, soesjes en natuurlijk scones. Met uiteraard thee of koffie. Het was heerlijk en supergoed verzorgd. En ondertussen konden we via de televisies de 3e race bekijken. Kortom: het is even een eindje rijden, maar het is een enorme aanrader.

De terugweg was natuurlijk net zo lang als de heenweg. Blijft een roteind over een enorm geestdodende snelweg (M5). Supersaai dus. Voordeel was dat we nu een uur later bij Paignton waren dan gisteren en waar we gisteren toch best een tijdje in de file hebben gestaan, reden we nu zo door. We kwamen langs de afhaalchinees en besloten dat we geen zin hadden in koken. Daarom een menuutje voor 2 gehaald. Zo, dat was veel! Drie keer raden wat we morgen eten :-) .

En nu zitten we ons kapitaal te tellen en te bedenken wat we met onze winst, of liever: beperking van het verlies :-) , gaan doen. Nee grapje. Morgen gaan we nog iets leuks ondernemen. Tenminste, als het weer mee zit. Vooral de wind moet niet al te hard zijn... Kanniewachten...