Vanochtend scheen inderdaad de zon en daarom maar besloten om inderdaad een tuin te bezoeken en wat tuincentra af te gaan. De keuze was gevallen op Potager Garden & Cafe omdat die rolstoeltoegankelijk zou zijn en er een restaurantje bij zat. De weg ging weer over allerlei smalle weggetjes door verschillende dorpjes, maar dat kon ook niet anders aangezien het in de middle of nowhere lag. Eenmaal aangekomen de auto geparkeerd en vol goede moed op weg naar de.... tuin? Hmmm, daar hadden we ons iets meer van voorgesteld. Er was inderdaad een tuin, maar ja, in principe kun je alles waar wat groens groeit (of zelfs dat niet) een tuin noemen. En rolstoelvriendelijk bleek ook hier weer een breed begrip. Het lijkt wel of er gedacht wordt: jongens, we leggen een helling aan, we gooien er gravel op en nu zijn we rolstoelvriendelijk. Maar rolstoelvriendelijk is niet alleen geen treden of afstapjes, maar je moet ook in je eentje een helling op kunnen rijden. En daar gaat het mis. We hebben de tuin dan ook maar vanaf bovenaf bekeken en zijn toen maar wat gaan lunchen... Nou ja, lunchen... Het bleek wel al snel dat de naamgeving "Garden & Cafe" eigenlijk "Cafe & Garden" had moeten zijn. De nadruk lag duidelijk op het restaurant gedeelte. En toegegeven, het zal er allemaal gelikt uit. Voor ons een iets te hoog "VT Wonen gehalte" maar het was wel allemaal netjes voor elkaar. De maaltijden echter, was niet helemaal onze smaak. Wij worden in ieder geval niet erg enthousiast van bulgur met aubergine. Kan lekker zijn en ieder moet het voor zich weten natuurlijk, maar Conny haakte al snel af en ging voor de koffie-amandeltaart en Cees bestelde soep. Weet nooit wat hij besteld, maar besteld gewoon en moest wel even slikken toen dat bietjessoep bleek te zijn tot grote lol van Conny. Maar het scheen prima te smaken.

Daarna zijn we naar St. Austell gereden om daar naar een tuincentrum te gaan. Cees had niet zo'n behoefte om naar St. Austell Brewery te gaan om bier te proeven, dus dat hebben we overgeslagen. En daar waar we volgens de navigatie moesten afslaan naar het tuincentrum te gaan... lag helemaal geen weg! Hmmm, das typisch. Daarom maar bij de rotonde teruggereden en bij de stoplichten linksaf geslagen. En ja hoor, daar lag het tuincentrum. Conny had nog steeds honger (het was dan ook tegen half 3) en daarom besloten we eerst maar eens echt te lunchen. Cees had natuurlijk al de bietjessoep op :-) dus beperkte hij zich tot de quiche en Conny nam de tonijnsandwiches. Was prima. Daarna hebben we nog wat plantjes bekeken en heeft Cees een distel gekocht.

Het volgende tuincentrum was Wyevale, een keten van centra in het Zuiden van Engeland. Daar hadden we wat meer plantjes gezien die we wilden hebben waaronder een coreopsis en een chaistophyllum oppositifolium. En we kwamen ook nog langs het vak met de diverse bestrijdings- en groeimiddelen. Daar stonden flessen die best goedkoop waren vergeleken met Nederland. 5,50 Pond per fles waarbij de 2e fles ook nog eens voor de helft van de prijs was. Konden we niet laten lopen. En daarom twee flessen meegenomen. Maar bij de kassa moesten we toch wel meer afrekenen dan dat we gedacht hadden. Maar liefst 30 pond voor 2 flessen. Conny verbaasd aangegeven dat dat wel een andere prijs was dan bij het vak stond. De dame achter de kassa liep daarom mee naar het vak. Bleek dat de flessen verkeerd stonden. Maar de grap was, dat overal waar die flessen stonden, aangegeven stond dat ze 5,50 pond waren en dus niet alleen bij dat ene vak. En omdat ze vonden dat wij niet hadden kunnen weten dat de flessen duurder waren omdat het overal verkeerd aangegeven stond, kregen we ze voor die prijs mee. Oftwel, 2 flessen voor 8,25 pond! Dat was wel heel erg tof.

Conny had een tijd terug op televisie verschillende afleveringen gezien met Rick Stein die verschillende restaurants in met name Cornwall heeft. En ook eentje in Newquay. En het leek een goed idee om dan bij Fistral Beach te gaan eten. Cees had zijn zinnen al gezet op fish & chips. Maar ja, we willen altijd graag snel van ons kleingeld af omdat de portemonnee dan lichter is. Iets te snel bleek maar weer, want nu hadden we niet genoeg geld voor de parkeermeter waar alleen maar munten in gingen. Nou, dan maar even geld wisselen in het restaurant, vinden ze vast geen probleem. Maar toen Conny bij het restaurant naar binnen stapte, zag ze dat het eigenlijk niets meer was dan een veredelde strandtent zoals wij ze kennen in Callantsoog. Zo'n "kinderen op blote voeten"-tent. En er stonden geen gewone tafels, maar van die picknicktafels. En het eten werd geserveerd in kartonnen doosjes. Lekker casual, dat wel, maar nou niet echt wat wij in gedachten hadden. En ook niet waar Conny zin in had. Daarom weer in de auto gestapt en op naar keuze 2, wat later eigenlijk een keuze 1 bleek te zijn. Maharadja, een Indiaas restaurant. Bleek dat dat ook uitzicht had op zee en het eten wat helemaal fantastische. Van buiten ziet het er wat onooglijk uit, maar van binnen helemaal prima! Vooraf hadden we de prawn puri (garnalen in licht pikante saus op Indiaas brood), Cees had als hoofdgerecht de methi lam en Conny de butter chicken. Met natuurlijk knoflook nanbrood en een fles koud water. Allemaal hartstikke lekker en zeker een aanrader!

Daarna hebben we nog even boodschappen gehaald bij de Morrison. Of eigenlijk eerlijk gezegd vooral verbandmiddelen voor Conny. Waren hele goede pleister, dus ook erg handig voor thuis. En we hebben gelijk maar getankt want dan hoeven we dat morgen, als we naar Kent reizen, niet meer te doen. Morgen gaan we dus naar Kent, naar de Airbnb in Minster on Sea. Zal wel weer een lange rit worden...