We begonnen de dag met een raar geintje. We zagen een hotelovernachting voor 5 pond. Dan zou je zeggen, kan nooit kloppen. Maar aangezien we wel vaker dit soort aanbiedingen hebben gehad, bijvoorbeeld een overnachting in het Bilderberghotel in Amsterdam voor 1 euro ter promotie van Amsterdam) zou het zomaar ook eens wel kunnen kloppen. Eens even de website van het hotel zelf checken. Daar stond dezelfde prijs. Hmmm, zou het dan toch? Ach, weinig te verliezen, reserveren maar. En daarna hebben we een mailtje naar het hotel gestuurd over de locatie van de kamer. Nou, al vrij rap kregen we een mailtje dat de prijs niet klopte en of we even contact wilden opnemen. Wij weer een mailtje gestuurd met de vraag wat de normale prijs dan was. 110 pond! Maar, een kamer op de begane grond kostte 80 pond en we konden 10 pond korting krijgen voor het ongemak = 70 pond. En we kregen weer een ander mailtje: kamer was 90 pond en we konden 10 pond korting krijgen = 80 pond. Dat riekte wel heel erg naar willekeur. Dus wij hebben vriendelijk bedankt. Tja, dat je een foutje maakt kan natuurlijk voorkomen en eerlijk is eerlijk, het was ook wel te mooi om waar te zijn (maar nogmaals, we hebben vaker van dit soort stuntaanbiedingen gebruik gemaakt) maar 100 tot 200% er bovenop is wel wat erg gortig. Dus no thanks.

Maar over tot de orde van de dag. Vandaag hadden we weer alle tijd want er stond niets gereserveerds gepland. Daarom hebben we besloten om naar Aberdeen te gaan. Daar zijn we nog nooit geweest en het leek ons wel leuk om daar eens rond te kijken. Het weer was prachtig met lekker veel zon en een beetje wolken. De navigatie had weer een eigen willetje en stuurde ons weer over allerlei B-wegen door bos, over heide, door heuvels en kleine dorpjes. Waarom? 't is ons een raadsel. Anyway, uiteindelijk kom je er natuurlijk ook en je hebt in ieder geval toeristische routes (alsof er andere routes zijn in dit deel van Schotland :-) ). Toen we in Peterculter waren, vlak voor Aberdeen zagen we vanuit ons ooghoek een beeld staan op een rots bij een stroompje. We hebben het gefotografeerd en gefilmd, maar nergens stond een bordje wie dat dan was en waarom het beeld daar stond. Conny riep nog voor de grap "Rob Roy". Even zoeken op internet leerde dat het inderdaad Rob Roy was en dat het beeld daar staat omdat dat de plek is waar hij over het water is gesprongen in achtervolging van de troepen van Huis Hannover. Er schijnt al sinds 1850 daar een beeld te staan van hem en omdat het beeld natuurlijk bloot gesteld is aan weer en wind wordt om de zoveel jaar het beeld vervangen, iedere keer een ander beeld. Dit beeld is op 16 september 2017 onthuld.

Eenmaal aangekomen in Aberdeen hebben we het centrum eens verkend. Vanuit de auto weliswaar, want erg aantrekkelijk vonden we het centrum niet. Het zijn allemaal grote straten met daaraan winkels. En dan ook nog eens niet de leukste winkels. Een centrumpje met een pleintje en gezellige winkeltjes hebben wij niet kunnen ontdekken. Dus erg gemotiveerd om met rolstoel en al huchtjes op te rijden waren we niet. We hebben daarom maar snel afscheid genomen van het centrum en zijn naar het Gordon Highlanders Museum geweest dat iets buiten het centrum van Aberdeen ligt.

En dat was een leuk museum! Helemaal gerund door vrijwilligers en dat heeft toch altijd iets aandoenlijks. Ze doen zo hun best om het je naar de zin te maken, hebben vaak zelf deel uitgemaakt van zo'n regiment en kunnen er dan ook alles over vertellen. We begonnen met uiteraard kaartjes kopen en daarna zijn we in de tea room wat gaan eten en drinken (met Cees de pompoensoep :-) Was erg lekker zei 'ie). Daarna zijn we rustig naar de filmzaal gelopen om daar eerst het verhaal over The Gordon Highlanders te zien. Ze komen aan hun naam door de Duke of Gordon. Die had opdracht gekregen om een regiment op te bouwen. Maar er waren niet veel vrijwilligers. Daarom zette hij zijn troefkaart in, in de vorm van zijn knappe vrouw. Die beloofde iedere man die zich vrijwillig zou aanmelden een kus. En zowaar, er kwamen verschillende vrijwilligers die zich aanmelden. Ze hebben echt overal over de wereld gezeten: Frankrijk (Waterloo, WOII), België, Zuid Afrika, India, Maleisië, Singapore, Noord Afrika, Afghanistan (ook eind 18e eeuw, er is dus in de loop der tijd helemaal niets veranderd), je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben er gezeten.

En nog een leuk weetje: hun eerste opdracht was in "Egmont op Zee" in Nederland in 17-nogwat. En in 2013 was er bij Egmond aan Zee iemand met een metaaldetector en die vond een knoop van het uniform van The Gordon Highlanders in het zand en die knoop is nu te bewonderen in het museum. En voor de rest zijn er nog hartstikke veel attributen, zilverwerk, wapens, uniformen etc. te zien in het museum. Wij hebben ons in ieder geval ontzettend vermaakt. We kwamen ook nog in de officiersmess. Dat was luxe! Het ontbrak ze in ieder geval niet aan serviesgoed. En daar hing ook nog de originele doedelzakbanier van Prins Charles (de echte banier en de echte Prins Charles). Blijkt dat als hij in Schotland verblijft, hij een doedelzakspeler mee heeft, omdat hij dus hoofd van het regiment was en de gids vertelde dat hij iedere ochtend gewekt wordt en bij iedere maaltijd gewaarschuwd wordt door een eigen doedelzakspeler. In het museum weten ze dus ook altijd wanneer hij in Schotland is, want dan is de banier verdwenen. Of het waar is, weten we niet, maar het is een leuke anekdote.

Daarna zijn we naar Dobbies geweest. We hebben de hele vakantie nog geen tuincentrum gezien, dus het werd hoog tijd. En de eerste buit is al binnen in de vorm van tulpenbollen, freesiabollen, kerstaardappelen en tuinbonen :-) . Conny twijfelde nog of het siergras dat ze zocht ook het siergras was dat in de winkel stond. Op dat moment besloten om hem maar niet mee te nemen (12 pond vond ze iets te veel om te gokken). Achteraf natuurlijk spijt want het was inderdaad het gras dat ze zocht. Zucht! Dommerd!

Morgen gaan we vermoedelijk met de boot mee over Loch Ness. Maar dat zien we nog wel.