Ook vanochtend zijn we alweer niet al te vroeg opgestaan. We hadden de hele dag de tijd en ondanks dat we wel weer wat gingen ondernemen, was de inschatting dat dit niet superveel tijd zou kosten. Daarom heerlijk ontbeten op het terras. Er waren voor vandaag onweersbuien voorspeld, maar daar leek het nog niet op. Het nieuws was echter een onweersbui op zich. Hadden we het gisteren nog over de tassencontroles bij Legoland naar aanleiding van alle terroristische aanslagen in Europa, vandaag lazen we het treurige nieuws over Manchester. Wat moet je er nu nog over zeggen? Laten we de man van Legoland maar citeren: "It's a crazy world".

Na het ontbijt zijn we rustig aan vertrokken naar Kolding. Vandaag wilden we - gezien het weer - het Koldinghus bezoeken. Dat is een oud slot midden in de plaats Kolding en het zou rolstoelvriendelijk zijn. Dat bleek een breed begrip. Eenmaal aangekomen op de gok naar het plein met de stallen gereden om daar de auto te parkeren. Tot zover geen probleem. Maar een slot ligt meestal hogergelegen. Zo ook hier. Dus met Cees in de rolstoel de heuvel op. Bovenaan even uitpuffen en naar de ingang. Eh, de ingang... Tja, waar was die nou? Conny had al even de vrees dat ze weer helemaal terug moest, maar het bleek dat je eerst een kaartje binnen moet kopen, dan moet zeggen dat er iemand in de rolstoel bij is en dan wordt er een hek geopend. Hoe je dat dan moet doen als je in je eentje bent in een rolstoel, das ons dan weer niet duidelijk aangezien je toch een paar forse treden op moet om een kaartje te kopen. Ook erg leuk, het "rolstoelpad" is een rij brede stenen met daaromheen kinderkopjes. Maar vanaf de "ingang" zitten er geen kinderkopjes meer omheen, maar loopt er een soort rioleringsraster tussenin. En die heeft nogal brede gleuven. En dan moet je ook nog over een 10 centimeter hoge drempel van het hek. Eenmaal binnen begon de pret. Ook kinderkopjes met smalle stenen. Cees heeft ongetwijfeld een hersenschudding opgelopen...

En toen naar binnen. Wij moesten een andere ingang in en ze zouden daar wel even een oprijplaat voor leggen. Maar dan moet je dus eerst over kinderkopjes, dan een rubbermat en dan een oprijplaat die niet aansluit op de grond. Nou, dat ging niet lukken. Dus Cees is maar even uitgestapt en over de oprijplaat naar binnen gelopen. Eenmaal binnen was de teleurstelling nog iets groter. Voor degene die op Versailles geweest zijn en vonden dat de kamers daar zo leeg waren, nou, hier waren ze nog leger. Er stonden wat stoeltjes met draadjes eroverheen gespannen zodat niemand erop ging zitten en een aantal vitrines met "potjes en pulletjes". Dan maar op naar de lift. Tot nu toe hadden we niet veel gezien en we begonnen toch wel een beetje de pest in te krijgen dat we de volle mep konden betalen, maar de helft niet konden zien.

Conny is daarom naar 1 van de medewerkers gelopen en heeft gevraagd of dit alles was wat ze in een rolstoel konden zien. Nee, er kon meer bekeken te worden. Of we ook een kaartje gekocht hadden voor de jade tentoonstelling. Prins Henrik van Denemarken heeft nogal wat jade verzameld in zijn leven en dat staat nu tentoongesteld. Nee, dat hadden we niet, we vonden 180 kronen voor 2 personen al voldoende. Tja, de man twijfelde even en besloot toen dat wij toch gewoon door de jade tentoonstelling naar het andere deel van het slot konden lopen want dat was de enige manier in een rolstoel om daar te komen. Hij heeft ons begeleid en we moeten eerlijk zeggen, het was een flinke verzameling van echt mooie stukken. We hebben onze ogen goed de kost gegeven, maar hebben uit beleefdheid maar net gedaan of we niets bekeken aangezien we er immers ook geen kaartje ervoor hadden gekocht. Wisten wij veel...

Eenmaal aan de andere kant zou hij even een oprijplaat ophalen. Hij bleef nogal lang weg en toen hij terug kwam, had hij een of andere grote houten box mee. Bleek niet te passen. Een timmermansoog had 'ie in ieder geval niet :-) . We vonden het sneu voor hem dat hij weer een andere plaat moest halen, dus Cees is voorzichtig de treden afgelopen. We kwamen terecht in een grote zaal met nogal moorddadige schilderijen met blijkbaar een obsessie van slangen en een nog in goede staat verkerend wandkleed. Al lopende kwamen we uit bij het naaiatelier waar een aantal nagemaakte kostuums te zien waren. Ook kon je zelf kostuums aantrekken, maar dat ging ons iets te ver. Later zagen we een meisje dat een prinsessenjurk aan had :-) . In de zomermaanden worden er ook optredens gehouden en we vermoeden dat daarom die kostuums gemaakt werden. Wel heel netjes gedaan en ook in de stijl van destijds. Vervolgens kwamen we in een zaal met zilverwerk waar ook een DVD afgespeeld werd hoe zilveren schalen, vazen etc. gemaakt werden. Best interessant. Cees is inmiddels van het idee afgestapt om zilversmid te worden :-) .

Daarna zijn we met de lift naar de kelder gegaan waar een tentoonstelling opgebouwd werd en verder naar de 1e verdieping. Bleek dat een of andere onverlaat de deuren op slot had gedaan, dus we zaten shocking-klem. Conny via een andere trap weer naar buiten om iemand op te halen. Of we geen telefoonnummer hadden gekregen. Alsof we met een Nederlandse mobiel naar Denemarken zouden bellen terwijl de kassa een paar meter verderop zat... Dan is lopen een stuk goedkoper. Deuren weer open gemaakt, wij naar buiten, over het binnenplein naar de andere deur om het volgende deel van het slot te bekijken. Kregen we de deuren niet open. Man weer helpen, zucht! Maar eenmaal binnen toch ook wel een aardige collectie van alles en nog wat gezien. Uiteindelijk kwamen we in de winkel waar we nog een handig schepje zagen voor in de tuin, maar gezien de prijs (25 euro) vonden we dat toch wel wat te gortig voor een scheppie.

Op een klein stukje na hebben we alles in het slot kunnen bekijken. Maar degene die bedacht heeft dat dit onder de noemer "rolstoelvriendelijk" kon vallen, moet eigenlijk een schop onder zijn kont hebben. Op deze manier kun je ook zeggen dat de Himalaya rolstoelvriendelijk is. Als je maar genoeg hulp krijgt en veel moeite doet, is alles rolstoelvriendelijk. Zouden we het slot aanraden (voor zowel mobiele als minder mobiele mensen)? Nee, eigenlijk niet. Je moet wel heel erg gek zijn op oude kastelen en een dergelijk slot om hier wild-enthousiast van te worden. Maar al met al hebben we ons wel vermaakt.

Nadat we uit Kolding weggereden waren, hebben we nog even getankt en zijn we in de jachthaven nog wat gaan eten (Fiskefrikandeller med pommes frites) met een ijsje na. Oh, dat ijs in Denemarken. Smaken te over!

Het weer is ons vandaag allerzins meegevallen. Meer zon dan wolken en van de voorspelde onweersbuien hebben we niet gezien. Maar laten we de dag niet prijzen eer de avond gevallen is...

Morgen gaan we er weer op uit. Waarheen? Wie zal het zeggen :-) .