Die fingers crossed hebben geholpen. En hoe. De dag begon al stralend toen we de spullen ingepakt hadden en in de auto geladen om in het restaurant te gaan ontbijten. Na een vrij uitgebreid ontbijt zijn we richting Pitlochry vertrokken nadat we een stevige rekening van het hotel betaald hadden. Hoewel, stevig... Als je kijkt wat we ervoor gedaan/gekregen hebben, dan valt dat nog reusachtig mee.

Maar naar Pitlochry dus. Want daar werden vandaag de Highland Games gehouden. Zo'n 13 jaar terug zijn we er ook een keer geweest en dat vonden we hartstikke leuk. Reden temeer om daar vandaag nog een keer van te genieten. We waren redelijk vroeg want het is niet ver van Aberfeldy. Zo rond 10 uur kwamen we aan en het zou om 10:30 beginnen. We hebben gelijk maar de route naar de gehandicaptenparkeerplaatsen gevolgd en stonden prachtig in de schaduw (wat later geen overbodige luxe bleek) op het grasveld aan het terrein. Er waren nog hartstikke veel lege plaatsen op de banken en tribune. Wij besloten om op de banken te gaan zitten. Cees zat lekker in de rolstoel en het houten bankje zat ook prima. En om 10:30 begonnen de games met een parade over het terrein door een doedelzakband.

Eigenlijk kom je ogen en oren tekort omdat verschillende dingen tegelijkertijd plaatsvinden. De danswedstrijden zijn bijvoorbeeld tegelijkertijd met het hamergooien, kogelstoten, boomstamwerpen en zo'n ander ding gooien. En dan krijg je ook nog wedstrijden in hardlopen van schoolkinderen, fietswedstrijden, etc. Na de straatparade komen de - dit jaar 15 - doedelzakbands zich voorstellen aan het publiek en wij zaten prachtig. Ze liepen namelijk maar over 1 helft van het terrein en net langs ons. We kunnen natuurlijk gaan vertellen wat er allemaal gebeurde en wie wat won. Maar dat hebben we niet bijgehouden. In ieder geval hebben we ons prima vermaakt. Lijkt ons toch best wel moeilijk om zo'n boomstam op te tillen, ermee te rennen, de flippen van 12 uur naar 12 uur (dus over zijn lengte) en dan moet 'ie ook nog eens precies op 12 uur landen. Doe het maar na :-) . Maar ja, dat hamerwerpen is ook geen appeltje-eitje. En die dames (en inmiddels ook heren) van de danswedstrijd moeten een enorme conditie hebben met dat gespring. En dan ook nog eens in dat warme weer. Het was de hele dag hartstikke mooi weer met blauwe luchten en een brandende zon (weet inmiddels ook Conny's gezicht). Zelfs de "spreekstalmeester" kon niet vaak genoeg benadrukken dat het toch zulk mooi weer was :-) .

Zo rond een uur of 3 hadden we alles gezien, inclusief het touwtrekken (waarbij het heel lang lijkt alsof er niets gebeurd, alleen een paar kerels die schuin aan een touw hangen). De Mass band parade zou pas om 17:30 zijn en eigenlijk hadden we geen zin om daar nog 2,5 uur op te moeten wachten. We zijn daarom nog even een sanitaire stop gaan houden bij de Dixies en daarna vertrokken richting Tomintoul in de Cairngorm Mountains. Het was een rit van 2 uren door prachtige natuur met afwisselend sparrenbossen en heidevelden en hoge heuvels (of moeten we ze bergen noemen?. Het huisje vinden bleek nog niet eenvoudig. Er zat dan wel een naambordje op zagen we later, maar vervolgens was er een ommuurde tuin omheen gelegd waardoor je het bordje van zijn levensdagen niet kon zien. En aan straatnaam + adres doen ze niet, vooral (of eigenlijk alleen maar) postcodes. Maar uiteindelijk hebben we het op goed geluk gevonden. Prima huisje. Beetje jammer van het schuine stuk naar de slaapkamers maar verder prima.

Morgen hebben we verder niets gepland, we zien wel wat voor dag het wordt. Eerst uitrusten en nagenieten.